Ve Adam Yanıldı!
Ciğerleri yanıyor ve çevresine ''suuuu'' diye mırıldanıyordu. Üstübaşı kanlar içerisinde, sağ gözünden aşşağıya doğru kanların aktığını hissetti. Sağ koluyla silmeye çalışırken, kolunun kopmuş vaziyette kenarda durduğunu gördü. Küçüçük yavrusu aracın altında kalmış, hanımı ise çırpınıyordu.
Nefes almakta güçlük çekiyor, ciğerleri adeta patlayacak duruma geliyordu.
"Yutkunmaya çabalayacak ve boğazından geçirmeyi başaramıyacak, ona her yandan ölüm gelecek oysa ölmeyecek de Ardından daha katı bir azab olacak" (İbrahim/17)
Malca üstün ve makamca kıymetli bir adamdı.
Dert ve elem, ızdırap dolu bir an..
Ayaklarının üşüdüğünü hissetti. Karşısında ise dağları ve rüzgarı kırarcasına dimdik duran suratında korku ve dehşeti anımsatan biri duruyordu.
VE ADAM YANILDI!
''Keşke o (ölüm herşeyi) kesip bitirseydi'' (Hakka/27)
Kemikleri ve iç organları parçalayarak boğaza doğru canın alındığını hissetmeye başladı..Yalvarıyor-yakarıyordu.
Rabbim! Ey Rabbim!
Ne olur beni bağışla. Bana tekrar yaşam ikramında bulun ki sana kulluk yapabileyim. Gençliğimin en dolu dizgin dönemlerinde işlediğim hasenatlarıma döneyim. Yolda ayak ucuna bakarak yürüyen, kalbi mutmain kul olarak sana geleyim. Senin yolunda hizmet ederken sırtında ter, gözünde nem, yüreğinde senin sevdan olan bu yolun sadık bekçisi olayım.
Ne olur!
Bana merhamet et.
Oysa Rabbinin kelamı açık ve beyandı akıl sahipleri için...
''Sizden birinize ölüm gelip de: "Rabbim beni yakın bir süreye (ecele) kadar geciktirsen ben de böylece sadaka versem ve salihlerden olsam' demezden önce size rızık olarak verdiklerimizden infak edin." (Münafıkun/10)
Bunca kazandığım servetim- mallarım, nerdesiniz?
Nerde o uğruna ömrümü heba ettiğim kazancım. Servetime servet katmak için çektiğim krediler, çevremde dolaşan dalkavuklar nerdesiniz? Usulsüz ihaleler nerdesiniz? İşçinin ümüğünü sıkarken kıstığım ve sırf sizler en iyi kolejlerde okuyup mal ve servetimin varisi olan evlatlarım nerdesiniz?
"(Mal mülk ve servette) çoklukla övünmek, sizi tutkuyla oyalayıp kendinizden geçirdi" (Tekasür/1)
Aman Rabbim!
Beni ne olur geriye gönder. Sana ibadet edeyim, arınayım..Ne olur imkan ver ki senin yolunda takva sahiplerinin safında yer alayım. Hayır kurumlarında, ev derslerinde, bir kulun kurtuluşu için yol arkadaşı olayım.
"(Ölüm korkusundan) Ayaklar birbirine dolaştığında;" (Kıyamet/29)
Son dakika ve son anlardır. Hanımına ve çocuğuna baktı. Eşini aldatmanın acısıyla yandı.
Kendi kendine neden? Neden bu gaflete daldım. Helal varken haramda lezzet aramak neden? Gül deyip dikene sarılmak neden? Kendince anlamsız o kadar nedenler vardıki, film şeridi gibi gözünün ucundan geçip gitti.
Hesap çetin, Yol çetin, kabir çetin.
Mevtalar yıkanır, teneşirine yatırılır. İmam efendi sorar
-Nasıl bilirdiniz?
Kısık sesle gençler sıyrılır aradan.
-Zamanında iyi bilirdik.
Mevta yola çıkar. Bir yaşlı sorar gençlere.
-Neden zamanında iyi bilirdinizde şimdi iyi bilmezmisiniz.?
- O adamki ALLAHa zamanında kulluk yapardıda onun secde izi suratına yansırdı. O ALLAHa yalvardımı elleri yere inmeden ALLAH duasını bıze aynen gösterirdi. Zamanla o kadar değiştiki ne ibadet kaldı ne kulluk.
İnsanoğlu ölümü hep başkalarına görürde kendine ne hikmetse hiç görmez. Başkalarının günahıyla uğraşırda kendine hiç çekidüzen vermez.
Hey gaflete düşmüş nefis kendine gel!
Kabir çukuruna adam yatırılır. İniltiler başlar..
-Hey sevdiklerim, dostlarım, ailem, beni koruyup gözten topluluğum beni bırakmayın en olur bırakmayın burada. Gerisi ızdırap ve keder.
Hz. Abdullah Ibn-i Ömer'den (ra) rivayet edilen Hadis-i Şerif'te, Peygamber Efendimizin (sav) şöyle buyurduğu bilinmektedir:
"Sizden birisi öldüğü zaman, sabah-akşam ahiretteki makamı (cennet veya cehennemdeki yeri) kendisine arzolunur ve kendisine şöyle denilir: "Bu senin makamındır."
(Sahih-i Buhârî -Ist: 1401 C: 2 Sh: 102 K. Cenâiz: 90, Ayrıca Sahih-i Müslim Ist:1401 C: 3 Sh: 2199 K. Cenâiz: 17)
VE ADAM YANILDI...
Kendince kurtulacağını, geçmiş amellerle af olunup cennet nimetlerini tadacağını zannediyordu. Zannı onu yedi bitirdide...Rabbinin emri olan.
KAHROLASI İNSANOĞLU RABBİNE KARŞI NE NANKÖRDÜR. Ayetini kavrayamadı.
"ABESE 17: Kahrolası insan, ne kadar da nankördür!"